Ekologicznie - o oszczędzaniu wody

szczanie następuje w dwóch etapach: Oczyszczanie mechaniczne i beztlenowe (przy pomocy bakterii beztlenowych) Oczyszczanie tlenowe (przy pomocy bakterii tlenowych) Pierwszy etap oczyszczania następuje w osadniku gnilnym lub o

Ekologicznie - o oszczędzaniu wody Planujesz w swoim domu oczyszczalnię? Tutaj znajdziesz wszystko czego potrzebujesz

O rozwiązaniach technologicznych POS

W przydomowych oczyszczalniach ścieków oczyszczanie następuje w dwóch etapach:

Oczyszczanie mechaniczne i beztlenowe (przy pomocy bakterii beztlenowych)
Oczyszczanie tlenowe (przy pomocy bakterii tlenowych)
Pierwszy etap oczyszczania następuje w osadniku gnilnym lub osadniku Imhoffa, polega na wprowadzeniu do osadnika nieczystości, które są najpierw mechanicznie rozdzielane (przy pomocy grawitacji) na osad cięższy od wody oraz zawiesinę lżejszą od wody (najczęściej z tłuszczy). Osad ulega procesowi fermentacji, w której cząstki zanieczyszczeń są rozkładane na substancje rozpuszczalne w wodzie i nierozpuszczalne substancje mineralne, które odkładają się na dnie osadnika. Osadniki są zwykle złożone z dwóch, trzech lub więcej komór które są ułożone w poprzek osadnika (z wyjątkiem jednokomorowych osadników Imhoffa). Realizację komór przeprowadza się poprzez zastosowanie przegród prostopadłych do osi zbiornika. Przegrody mają za zadanie nie przedostawanie się dalej osadów oraz zawiesin. Ewentualne przedostanie się zanieczyszczeń stałych powoduje zamulenie i utratę wydajności oczyszczalni. Pierwszy etap powinien trwać co najmniej 72 godziny co powoduje że wielkość osadnika glinowego jest uzależniona od dobowej ilości ścieków.

Drugim etapem jest oczyszczanie tlenowe które może być przeprowadzone z użyciem urządzeń napowietrzających lub z udziałem drenażu. Pierwszy wariant wymaga zastosowania kompresora co wiąże się ze kosztami energii lecz jednocześnie zwiększa się dobowa sprawność oczyszczalni i oczyszczoną wodę można odprowadzić do studni chłonnej lub wód powierzchniowych co powoduje że wymiary całej instalacji są stosunkowo niewielkie. Drugi wariant nie potrzebuje energii lecz wymaga znacznej powierzchni na drenaż rozsączający oraz sprawność dobowa jest mniejsza w porównaniu z wariantem pierwszym.

Po pierwszym etapie oczyszczania uzyskuje się 60% redukcję zanieczyszczeń, natomiast po drugim etapie 90% redukcję zanieczyszczeń3.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Przydomowa_oczyszczalnia_%C5%9Bciek%C3%B3w


Komu przyda się zbiornik na deszczówkę?

Zbiorniki na deszczówkę to świetne rozwiązanie pozwalające oszczędzić na rachunkach za wodę oraz zachowywać się bardziej ekologicznie. Są one szczególnie przydatne w gospodarstwach rolniczych, w których często trzeba nawadniać rośliny lub myć sprzęty, które stosuje się w uprawie ziemi, dlatego warto zastanowić się nad ich wykorzystaniem. Woda pochodząca z deszczu jest czysta i świetnie nadaje się do wielu kwestii, dzięki czemu nie będziemy musieli płacić za pobieranie wody z sieci wodociągowej. W niektórych gospodarstwach zużycie wody jest bardzo duże, a zbiorniki na deszczówkę mogą pozwolić rozwiązać problemy z wysokimi rachunkami lub brakiem wody podczas suszy.


Jak uzdatniać szarą wodę?

Szara woda jest dużo łatwiejsza do uzdatniania od ścieków ze względu na jej mniejsze zanieczyszczenie. Jakkolwiek zupełnie nieoczyszczona szara woda stanowić może zagrożenie dla zdrowia, ponieważ zawiera te same rodzaje bakterii co ścieki, jednak w dużo mniejszej ilości.

Szara woda zawiera mikroorganizmy adekwatnie do źródła jej pochodzenia, stąd szara woda pochodząca z domu jednorodzinnego powinna być traktowana inaczej niż woda z budynku wielorodzinnego. W budynku jednorodzinnym mieszkańcy są stale poddani działaniu bakterii współmieszkańców. Szara woda z budynku wielorodzinnego naraża ludzi mających z nią kontakt na działanie bakterii i mikroorganizmów pochodzących od szerszego grona ludzi, zwiększając tym samym ryzyko przenoszenia chorób między mieszkańcami.

Jeśli wykonamy osobny system kanalizacyjny dla szarej wody, odrębny od toalet, to szara woda może być przetworzona bezpośrednio w domu czy ogrodzie. Należy jej użyć natychmiast, a gdy chcemy ją gromadzić, to jest to dopuszczalne tylko po uprzednim oczyszczeniu. Woda z odzysku tego rodzaju nigdy nie jest zdatna do spożycia, ale jej kilkukrotna filtracja oraz przerobienie jej przez mikroorganizmy, które wchłaniają substancje odżywcze i natleniają ją sprawia, że może być używana do prania czy spłukiwania tradycyjnych toalet. Względnie czysta szara woda może być odprowadzona wężem do ogrodu lub na wykonane wcześniej pole filtracyjne, gdzie zostanie poddana działaniu roślin oczyszczających wodę i ich korzeni. Jako że szara woda zawiera resztki substancji odżywczych i patogenów i jest wylewana jako ciepła, nie należy jej przechowywać nie filtrowanej, tylko rozprowadzać bezpośrednio po ogrodzie. Dość powszechnym w Polsce przykładem zalegalizowanego rozsączenia przetworzonej przez mikroorganizmy wody jest sieć rozsączająca z przydomowej oczyszczalni ścieków. Zaznaczyć tu należy, że jest to przetworzony ściek, który ma dużo większą koncentrację patogenów niż szara woda, a który jest dopuszczony prawnie do rozsączania w ogrodzie.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Szara_woda#Uzdatnianie_szarej_wody