montaż klimatyzacji gdańsk Produkcja cieplna mieszkania może ulec nie małej poprawie po założeniu klimatyzacji. Ale czy warto pakować pieniądze w , oczywiście, że tak- przeczytaj dlaczego.
Lokale użytkowe z klimatyzacją
Podczas upałów ciężko wyobrazić sobie większą ulgę niż wejście do klimatyzowanego pomieszcza, chyba tylko lepsze jest spanie w takim pomieszczeniu w środku lata. Nic dziwnego, że spora część lokalów restauracyjnych, czy marketów ma zainstalowane urządzenia klimatyzujące. Bez nich kupowanie, czy spożywanie zamówionego jedzenia byłoby bardzo męczące i nieprzyjemne, a przecież nie o to chodzi.
Inwestycja w klimatyzacje dla właścicieli lokali usługowych jest jedną z ważniejszych, ponieważ stanowi duże udogodnienie dla pracowników oraz dla samych klientów. Koszty takiej instalacji zaczynają się od paru tysięcy i mogą sięgać nawet i kilkuset tysięcy, a wszystko zależy od powierzchni lokalu.
Urządzenie do chłodzenia pomieszczenia w Wikipedii
Klimatyzator - urządzenie do chłodzenia pomieszczenia.
Składa się ze sprężarki, parownika i skraplacza (te dwa ostatnie wyposażone w wentylator). Wentylator promieniowy wymusza obieg powietrza na parowniku umieszczonym wewnątrz chłodzonego pomieszczenia. Powietrze z pomieszczenia ochładza się na parowniku oddając ciepło czynnikowi chłodniczemu pośredniemu, który krąży w obiegu zamkniętym. Następnie czynnik pośredni (gaz) zostaje sprężony w sprężarce (wzrasta jego temperatura 1) i jest przetłoczony do skraplacza który znajduje się na zewnątrz (w powietrzu zewnętrznym). W skraplaczu ciepło z czynnika zostaje oddane do powietrza zewnętrznego, gaz skrapla się i staje cieczą (nadal pod wysokim ciśnieniem). Ciecz dostaje się do elementu rozprężnego (kapilara lub TZR), gdzie jest dławiona - zostaje zmniejszone jej ciśnienie i co za tym idzie temperatura. Schłodzony czynnik w postaci cieczy ponownie zostaje podany na parownik, gdzie się ogrzewa od powietrza w pomieszczeniu i przechodzi w stan gazowy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Klimatyzator
Czynniki chłodzące- Wiki
Początkowo jako czynnik chłodzący stosowano od XIX wieku do lat 1920. dwutlenek węgla. Został on wyparty przez czynniki z grupy fluoryzowanych węglowodorów, które mogły być stosowane przy niższym ciśnieniu roboczym w układzie chłodzącym. Po wycofaniu fluorowęglowodorów stosowano czynnik R12 (dichlorodifluorometan), który miał dobre właściwości termodynamiczne i wolno ulatniał się z układu chłodzącego. Jako szkodliwy dla warstwy ozonowej został zgodnie z podpisanym w 1987 roku Protokołem Montrealskim wycofany z użytku. W następnych latach stosowany był czynnik R134a (tetrafluoroetan) o dobrych właściwościach termodynamicznych, jest on jednak gazem cieplarnianym o bardzo wysokim indeksie GWP (1300).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Klimatyzacja